Jesień?

Najgłębsze uczucia wyrażamy poezją. Zdarza mi się, że piszę wiersze. Czasami
 zamieszczam je w swoich powieściach.


Pierwsze kroki chłodu

Czas otacza nas jeszcze  zwartym żywopłotem

Ale myśli już strachliwe 
Jak sarna na drodze 

Jeszcze tylko zanurzyć się w kwiecie dumnym.

 

Oszalały zegar życia biegnie na wyścigi

A jeszcze wczoraj piękniałam chwilą Twojego dotyku

Ciepła nadzieją szczęścia.

Dziś dzień rozsypuje się
A ja gram swoją rolę wczorajszą

Dygot szyby za oknem, szmery odlegle

I już niemal opadł liść nadziei

To jesień?

Dzień spowity szarością a ja przygotowuję myśli na samotne dni

Choć przecież jesteśmy jeszcze razem
A osobno.

Już nie umiem być naga przy tobie.

Przeglądam dzień za dniem

Ciężkie prawdy uginają

Riposty ranią

Pustka bezdenna                             

Maski.

Przede mną jesień

I tylko słońce grzeje optymistyczną nutą

Uwodzi

Wślizguje się wprost do serca