Pytam - co ja tu robię?

Słodko gorzki smak odkrywania samego siebie - o tym mówi powieść " Co ja tu robię?", ale nie tylko. Życie stawia to pytanie niemal codziennie przed każdym z nas.

Wyróżniać się z tłumu ludzi? Czy to warto?
Ulegać?
Podporządkować się, bo... 
Bo...wyleją

Bo… ktoś puka swoją  samotnością, widząc swoje życie na wspak?
Bo...tak wypada
Bo... urażę

Cytat z powieści  "SZANSA NA SZCZĘŚCIE"

"Ostatnio, dokładnie wszystko wytrącało go z równowagi, a w tym i polityka, którą usiłował śledzić. Ale tylko usiłował, bo najczęściej przysypiał w fotelu tuż przed szklanym ekranem i tylko wyrywał coś z kontekstu, burcząc pod nosem. Ona, zwykle zamknięta w sobie, patrzyła ponad jego głową w taflę okna i nawet nie starała się słuchać oczywistych nonsensów, które wypowiadał.

            - Co nic nie mówisz?!

        - A co tu mówić? Księga jest biała, a scenariusz czarny – nawiązała do ostatnich wydarzeń, komentowanych na okrągło.

            - Co masz na myśli? – spytał patetycznym tonem.

          -Te ewidentne bzdury wypowiadane na okrągło, to koszmarne abecadło polityczne i parcie po trupach do władzy. Wszyscy tylko kombinują, jak drugiemu dokopać."

I znowu to pytanie wielu z nas.:

Co ja tu robię w tym świecie obłudy? 

Co ja robię przy tym człowieku?   

Co ja tu robię na tej podłej drodze skręcającej w rów zapaści?

Już nie umiem być naga przy tobie.

Przeglądam dzień za dniem

Ciężkie prawdy uginają

Riposty ranią

Pustka bezdenna

Maski

Już mnie nie bawi to życie

W szarości.

Przede mną zima

I tylko słońce jeszcze grzeje

Wślizguje się wprost do serca

Budząc tęsknotę – za dawnym TOBĄ.    

A potem wpada się w radośniejsze myśli: Nie zawsze jet pod górkę.

Gładzę wspomnienia

Myśli

Zastygłe w twoim oddalającym się cieniu

Nic nie mówisz

Wiem

Jutro zapomni

Jutro będzie lepiej.

I

Wpadłam na skrzydłach wiatru

Wprost w twój otwarty uśmiech wiosno  

W siłę, która otworzyła kwiaty

Wyzwoliła uśmiech

Przeżyć odrodzenie.